Biografie van Cornelis de Koning

Hedendaagse meesters en oude meesters

De inspiratie om zelf te gaan schilderen vond Cornelis de Koning in eerste instantie tijdens zijn verblijf in het buitenland. Voor zijn werk moest hij regelmatig naar de Verenigde Staten en Engeland. En wanneer hij tijd over had ging hij altijd naar musea. En daar kon hij uren ronddwalen. Tijdens deze museale tochten viel het hem op dat hij een grote voorkeur had voor realistische schilderijen met een sterk licht- donker effect. Het zogenaamde clair-obscur of chiaroscuro. Dit is de toepassing van licht- donker effecten waardoor diepte en volume wordt gesuggereerd. Deze licht - donkercontrasten worden veelal sterker uitgebeeld dan ze in werkelijkheid zijn. Hiermee bereikt men een dramatisch effect waardoor de driedimensionale vormen worden geaccentueerd.

Cornelis de Koning heeft niets met magie. Hij tracht een realistische kijk op de dingen in het leven te houden. En ingewikkelde zaken terug te brengen tot een meer simpele voorstelling. Zo bedacht hij al wandelend door de verschillende musea dat al die mooie werken die hij aanschouwde uiteindelijk begonnen waren met aan de ene kant een leeg paneel of doek en aan de andere kant verf. En de verf was er in een bepaalde volgorde op aangebracht. Dat moet ik toch ook onder de knie kunnen krijgen, zo bedacht hij….

En zo besloot hij rond zijn 43^e levensjaar om zijn leven om te gooien. Je leeft tenslotte maar één keer. Hij richtte zich volledig op schilderen. Geïnspireerd door oude meesters als Caravaggio en Vermeer doch zeker ook door de hedendaagse realist Henk Helmantel.

Cornelis is autodidact. Hij heeft het allemaal zelf moeten uitvinden en ontdekken. De penselen, de verschillende verfsoorten en middelen en de technieken.

Zijn fascinatie is toch vooral licht. In alle verschijningsvormen. Licht als natuurkundig verschijnsel en licht als esthetisch fenomeen.